شازده کوچولو در تاریکی مطلق

این بار برای خودم مینویسم ، از زندگی آینده ای که همین فرداست 

از آدمایی که عشق هیچی نمیدونن ، عشق براشون یه خیابون بن بست یا یکطرفه هستش 

فقط میگن ما هم عاشقیم ، عاشق ............. 

تا حالا دل به هیچ کس نداده بودم ، میترسیدم از خودم ، از دیگران 

میترسیدم له بشم ، نابود بشم  

خواستم فقط یکبار توی زندگیم نترسم ، از خودم ، از دیگران 

ای کاش باز هم ترسیده بودم  

امروز له شدم ، نابود شدم برای همیشه 

دارم میرم توی تاریکی مطلق ، خودم ، زندگیم ، افکارم ، رویاهام ، حتی موبایلم 

میخوام صبح که از خواب بلند شدم یه لجن باشم ، یه آشغال ، یه کثافت 

آخه آدما خودشون خواستن 

آخه آدما ، لجن ، آشغال و کثافت رو دوست دارن 

دیگه احساسی ندارم ، به هیچ چیز و هیچ کس 

دیگه هیچ عشقی منو ارضا   نمی کنه 

هیچ عشقی 

شازده کوچولو امروز فهمید به درد هیچکس نمیخوره ، برای هیچی ساخته نشده ، من بهش نگفتم ، بهش گفتن 

شازده کوچولو تموم شد ، از بین رفت برای همیشه 

امروز له شد ، نابود شد ، خودش ، غرورش و هر چی که داشت 

رفت به تاریکی ، تاریکی مطلق ، دیگه هیچ کس اونو نمیبینه