شازده کوچولو تب داره

صدای شوم جغدهای زندگی هر شب در گوشم نجوا میکند  

دست و پا میزنم برای فرار از این جنگل درنده خوی ، برای رسیدن به اولین آبادی در پشت تپه ها دوردست  

شنیده ام مردمانی نیک گفتار دارد ، مردمانی از جنس خدای  

کسی آنجا تشنه نیست ، کسی فقیر نیست ، همه چیز مهیاست ، انسانیت ، وفا ، عشق و ......   

تاب اینکه دیگر اینجا بمانم نیست ، چون دیگر نفسی نیست برای دمیدن     

روزهای تنهایی ، یک به یک شاد و خندان میگذرد ، اما دلها ناراضی   

خشم را میبینم در چهره کودکان رهگذر ، چه ترسناک شده اند از آنهمه زیبایی    

دیگر میترسم به کسی نگاه کنم ، از ترس اینکه مبتلا شوم به درد مردمان اینجا       

خدایا تو نیز رهایم کن تا بروم .....     

 تا بروم به آن شهر در دوردستها        

شازده کوچولو انگار مریض شده ، یکی دو روزی هست  

بیحال و حوصله ، امروز تب شدیدی داشت ، الان هم که الانه بازم تب داره  

این دفعه تقصیر خودشه که شیشه ماشین رو داده بود پایین

توی تب داره میسوزه ، ولی چون قول داده آخر قصه ی غصه هام باشه تا الان پیشمه 

من میرم تبشو بیارم پایین