کفشهای کهنه دلم را ، بر دیوار خاطراتت آویزان میکنم
پر از گلایه های تکرارم
غرق در دنیای پوشالی
زندانی افکار خویشم
با هر نفسی ، زندگی را آرزو میکنم
......................................
تحمل تنهایی و رنج بیگانه بودن با آدمهای پوشالیتر از رویاهایم