شازده کوچولو و عشق غریب

میخوام از آدمایی بگم که هر روز میبینیمشون و از کنارمون رد میشن ، با اون نگاههای غریب و سردشون 

آدمایی که عشق توی قلبشون یخ زده و فقط از اون یه نگاه سرد و بی روح و خشک مونده 

اونایی که ادعای عشق و عاشقی میکنن و از عشق و آدمیت بویی نبردن ، دروغگوهای خیانت کار 

حتی به خودشون هم دروغ میگن و به خودشون هم خیانت میکنن ، واقعا جای تاسف داره 

زندگی سردی که با یک گریه کودکانه شروع میشه و با یک دروغ یخی تموم میشه 

هیچ وقت فراموش نمیکنم که چطور گنگ و نامفهوم از منم گذشتن و به سرحد جنون نزدیکم کردن 

برام مهم نیست دیگه مردم چی میگن و چیکار میکنن ، منتظر یه قلب پاکم  

قلبی که از سرما بیزار باشه و ...... 

مهم نیست که کی هستیم و کجا هستیم 

مهم اینه که عاشق باشیم 

مهم نیست عاشق چی ، مهم اینه که فقط عاشق باشیم 

بیچاره شازده کوچولو ، امروز خیلی گرفته و بدشانس بود 

وقتی باهاش حرف میزدم بغض رو توی نگاه و صداش میدیم و میشنیدم 

هر کاری کردم بهم چیزی نگفت ، مثل اینکه از گوسفندها و ادمها گله داشت 

از گل و ببر و مارش از ستاره و سیارش از اون .... 

چی بگم ازش که دلش خونه ، از دست همه که فقط اونو برای ...

میدونم و میدونه که تنها کسی که عاشقشه منم ، بهش دلداری میدم تا غریب نباشه

کمی به خودمون بیایم و شازده کوچولوها رو باور کنیم و بهشون عشق بورزیم