دوست شازده کوچولو و دردهای من

خدایا زمینی را گرم کردی و قلبی را شکستی

وقتی که گناهان مثل ریشه درختان تاک ، در دل و جانم رخنه میکند 

تمام وجودم رو داره فرا میگیره ، هر روز بیشتر نفوذ میکنه ، نفرت 

دلم باز گرفته از این هوای سمی ، دارم زجر میکشم ، هیچ هوای تازه ای نیست 

صدام توی سینه میلرزه برای گفتن حقیقت ، دیگه از امید ، ناامید شدم 

شبایی که دیگه داره رنگش رو میبازه ، بی هویت میشه مثل آدمای زمینی 

دارم کم کم به خودم شک میکنم که زنده باشم ، آخه خیلی وقته آدم زنده ندیدم    

دردهایی که باید اونها رو مثل زندانیان در بند ، با خودم ، به ته سلول تنهاییم بکشم  

وقتی خودت ، احساساتت ، غرورت ، هویتت و ....  زیر پا له میشه ، دیگه خدا هم نمیتونه کمکت کنه 

داری غرق میشی توی کثافتی که ازش زاده شدی ، چه حسی داری وقتی اشک توی چشات جمع میشه  

ولی نتونی گریه کنی ، تنها باشی و نتونی گریه کنی ، فقط توی دلت با تمام وجود و قدرتت فریاد بزنی که تمام وجودت مثل عرش به لرزش دربیاد 

کی میفهمه چی میگم ، هیچ کس حتی خدا هم نمیدونی چی میگم و مینویسم

شبا دیگه با خودم خلوت نمیکنم ، آخه میترسم منم مثل شب رنگ ببازم 

دوست شازده کوچولو داره میره مسافرت یه جای خیلی دور ، دور دور  

یه دوست جدید پیدا کرد چند وقت پیش ، شاید اونم یه شازده کوچولوی دیگه باشه 

آخه اونم زیاد درد کشیده ، دیدم ، حس کردم ، درک کردم و .... تمام بدبختیاشو 

چرا سنگ دل شدن آدم بزرگا ، چرا !!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

فقط دوست دارن شازده کوچولوها رو زیر پا له کنن