فرشته های باغ همسایه سرک میکشند از دیوار احساسات یخ زده قلبم
دستان و رگهایی که با سرمای احساساتت جریحه دار میشود
افتادن در باتلاق کویر زندگیم ، از دیگر شاهکارهای احساسات سرد توست
زود پیدا میکنم دفترچه خاطرات بی تو بودن را ، چه بیقرارم در یافتن تو
با آغوش گرمت ، باز پذیرای احساسات من هستی ، ولی دیر رسیدم و در کویر زندگی غرق شدم
بیقرارم برای رفتن ، برای رسیدن ، برای مردن و برای با تو بودن
بیقرارم برای درکنارت بودن ، احساسم تهیست ، برای نگاه کردن در چشمانت
چه صادقانه میگویم ، میخواهم بروم ، تو دیگر نیستی برای با من بودن
مرا در کویر رویاهایم سوزاندی ، شاید سوختن عادتی باشد برای من
سرزمین کویری مرا آباد کردی با نگاهت ، ولی چه زود ویرانش کردی
ای کاش بمانی در کنارم تا سوختن مرا نظاره کنی ، شاید از شعله های من احساساتت دوباره گرم شود
شاید شاید شاید ، تکرار روزها و لحظات ماست این شایدها
خیلی گرفته بود امروز ، روز خنثایی بود
شازده کوچولو درگیرکارای هر روز و درگیریهاش بود
منم بیقرار ، بیقرار برای با ... بودن ، برای در .... گرفتن ، برای ......
امروز کلا به بیقراری گذشت ، شاید فردا بهتر باشه
ولی امیدی نیست ، شازده کوچولوی خودم ، هم فهمیده
بیچاره اونم مثل من عادت کرده به بیقراری
چه کنم با این دل خیره سر که هر روز ساز و نوایی سر میدهد
دلی که هر روز میشکند در تاریکی افکار آلوده به اغوا در واپسین لحظات
میمیرم در لحظات گمشده ای که آدمهای نابخرد و شهوت پرست در آن زندگی میکنند
شیپورهای تاریکی هر لحظه دم میگیرد برای بلعیدن زندگی
روحم را شستشو میدهم با کلمات بازیگوشی که از افکارم آویزان میشوند
کلمات تکراری که میخواهند مرا دور کنند تا در قلبم رخنه کنند
در این ساحل پرخروش قلبم که درتاریکی مطلق کلمات لانه کرده
چه آسان میگذری از من برای رسیدن به تمایلات روزمرگی خویش
کمی درنگ کن ، شاید ...
لحظه ای تامل کن بر من
امروز زیاد حرف نزد ، شاید ازم دلخور شده بود
هر چی فکر کردم یادم نیومد که حرفی یا کاری کرده باشم که ازم رنجیده خاطر شده باشه
از دستش ناراحت نیستم ، از دست خودم شاکی هستم
چون فقط منم که اون رو میفهمم ، نباید زیاد کوتاهی کرد ، شاید زندگی باید همینطور باشه
شازده کوچولو تو نباید ناراحت باشی مثل من ، شاد باش
شاید ازم ناراحت باشه برای اینکه ادای آدم بزرگها رو در آوردم
آخه بهم گفت : تو هم مثل بقیه آدم بزرگها هستی
ای روح سرگردان من لحظه ای خاموش باش ، شاید صدای آشنایی را بشنوم
در به دری هم دنیا و عالمی دارد ، باید شکافت لحظات را تا به عمق سرگردانی رسید
دربه دری ستاره های تک خال زندگیم ، در های و هوی متشنج نگاههایم
ساده و بی آلایش از کنارت میگذرم ، تو مرا ندیدی
من با نگاهم التماست کردم ، تو فقط خندیدی و سر به زیر داشتی
پرنده ای اگر کنار اتاقم لانه کرده بود ، دیگر خانه اش ویران است
زود و بی صدا از کنار پنجره عبور میکنم ، شاید هنوز آنجا باشد
دیگر تاب شنیدن و دیدنش را ندارم ، پرواز کرد و برای همیشه رفت
پرنده کوچک پنجره اتاقم
روز خوبی بود ، با شازده کوچولو اختلاط کردم ، بحث کردم و غیره و غیره و ....
فکر کنم لازمه اینکارا ، هم برای خودم هم اون
شازده کوچولوی من در حال تغییر هستش ، اینو حس میکنم
توی صداش و نگاهش ، توی قلبش و افکارش
مطمئنم که اشتباه نمیکنم ، اون داره تغییر میکنه
فقط چشم به فردا دوختم ، امیدوارم که ........