آلبوم زندگی من

من یه شب گردم ، توی ذهن تاریک شبهای درهم آویخته آدما

کی باخته مثل من ، برای بودن ، حتی یک لحظه توی لحظات گذشته تو 

هوای شهرمون هر روز ، برای نفس کشیدن تنگتر از روز قبل   

آلبوم عکسهای یادگاری رو ورق میزنم ، میرسم به آخرین برگ ، دیگه خاطره ها هم محو شدن

نفوذ کلمات ، زیر پوست ضخیم نگاههای بی تفاوت و سرد فصل پائیز ، اونم دیگه پذیرای این کلمات نیست    

نور امید ، توی زندگی و سرنوشت من هنوز در حال جنگ با تاریکیهای افکارمه ، هر شب درد میکشم 

زندگی رو ورق میزنم ، میرسم به یه روز پوچ و کسل کننده دیگه ، دیگه ورقهای زندگی هم دارن منو ترد میکنن

شاید گرفته دلش از این همه ورق خوردنای بی هدف 

یادم نمیره که باید برات فنا بشم ، چون بهت قول دادم 

راهی نیست برای ندیدن ، پس میرم تا باز ببینم ، لحظات تلخ و بی احساس آدما رو 

زندگی ، بازی کودکیست که هیچ وقت ارضاء نمیشه