دل نوشته های یک پسر خوب

تا نرم و نازک هستند درشتی کنند و چون درشت شوند نرمی و لطافت

دل نوشته های یک پسر خوب

تا نرم و نازک هستند درشتی کنند و چون درشت شوند نرمی و لطافت

فصل نو ، آغاز نو

شعر رویاهای دیرین  

                               

در نگاه سرد آفتاب سحرگاهی  

                                               

خانه ام ، ویرانی از باد 

                                    

قلب خاکی ، عمق رویاهای سرگردان خوابم  

                                         

فصل آغاز سرابی نو ، شکوه های نی از زبان دل 

                             

بردباریهای کودکی ، مشقتهای نوجوانی ، احتیاط و غم در جوانی 

                                                         

بادهای سرگردان شرقی ، در گذرگاه فریاد دیوان 

                                      

صبح آغازی نو برای قلبهای پاک 

                                   

شعرهای خاکستری در طلوع آفتاب 

                                     

رنگ میبازد از انوار بیداری 

                            

در نگاه لرزان احساسات ، غروب تلخ عشق دیر هنگامم 

                                                  

این سکوت فریاد را ، دیر هنگام است می خوانم  

                                           

چون طلوع صبح فردایم  

                                  

باز در انتظار روزهای آینده 

                                      

شب را تا صبح می کاوم 

                                                      

ساحل تنهایی

ارواح سرگردان 

                                                                        

کوههای بلند تنهایی  

                                                                                                                     

پرنده ای بی آشیانه 

                                                                  

درختهایی که توی باد به رقص درمیان

                                                          

افکار مغشوشی که سر به مهر دروغ پردازی ، سجده میکنه

                                                       

دستهای بی جان مرده ، برای خودش ، توی جزیره بی کسی ، نقشه قلبش رو میکشه 

                                                                 

شاید یه روز یکی اون رو پیدا کنه  

                                                        

بازم سکوت شب همشون رو غرق میکنه

                                                      

صدای آدمی که توی ساحل تنهاییش داره آفتاب میگیره 

                                                                  

غرق تماشای موجی که با افکار آدمهای مرده به ساحل میکوبه و خاطراتشون رو تداعی میکنه

                                                    

میدونم که اینجا فقط یه ساحل داره 

                                                                    

فقط یه ساحل 

                                                           

ساحل تنهایی

خدایا عاشقتم

                             

تنهایی رو دوست دارم چون خدا توی تنهاییم پرسه میزنه و من رو وسوسه میکنه 

 

سال نو مبارک

                                                                                                 

یا مقلب القلوب و الابصار     

                                                                                        

یا مدبر اللیل و النهار    

                                                                                                 

 یا محول الحول و الحوال     

 

حول حالنا الی احسن الحال  

 

 

 

عید باستان ایران زمین بر همه زرتشتیان   

                                                                                            

و دوستان گرامی مبارک باد  

                                            

بازم بیقرارم ، بیقرار

زمزمه های روشنایی شب و تاریکی روزهای تلخ تنهایی  

                                                                  

صدای باهیچ بودن که پرده شب رو میدره  

                                                          

ارضاء شدن کودک درون از بیرون  

                                                      

مادامی که سکوت حاکم باشه تنهایی فریاد میزنه  

                                                      

نگاههای ملتمسانه ، غرور رو از بین می بره  

                                                          

وقتی تنهایی و سکوت توی تن ریشه کرده و هر روزت رو به لجن میکشه و خودش رو بزرگتر  

                                                     

خاطره هایی که بود و نبودش ، دنیای پوشالی کسی رو تغییر نمیده  

                                                          

کمی پوچی ، کمی دلبستگی ، کمی تشویش ، بیشتر ترس 

                                                               

جملات تکراری که بیشتر از روی اجباره تا عادت ، شایدم زائده افکار زخمی  

                                                   

نمیدونم چرا انگشتش رو گذاشت روی لبم و فشارش داد ، من رو محکوم کرد به سکوت  

                                                             

آروم ، ساکت ، مثل همیشه همون لبخند ، بازم توی خودم شکستم  

                                                            

شاید توی یکی از همین شبای روشن غرق بشم  

                                                                 

بازم بیقرارم ، بیقرار