شازده کوچولو تب داره

صدای شوم جغدهای زندگی هر شب در گوشم نجوا میکند  

دست و پا میزنم برای فرار از این جنگل درنده خوی ، برای رسیدن به اولین آبادی در پشت تپه ها دوردست  

شنیده ام مردمانی نیک گفتار دارد ، مردمانی از جنس خدای  

کسی آنجا تشنه نیست ، کسی فقیر نیست ، همه چیز مهیاست ، انسانیت ، وفا ، عشق و ......   

تاب اینکه دیگر اینجا بمانم نیست ، چون دیگر نفسی نیست برای دمیدن     

روزهای تنهایی ، یک به یک شاد و خندان میگذرد ، اما دلها ناراضی   

خشم را میبینم در چهره کودکان رهگذر ، چه ترسناک شده اند از آنهمه زیبایی    

دیگر میترسم به کسی نگاه کنم ، از ترس اینکه مبتلا شوم به درد مردمان اینجا       

خدایا تو نیز رهایم کن تا بروم .....     

 تا بروم به آن شهر در دوردستها        

شازده کوچولو انگار مریض شده ، یکی دو روزی هست  

بیحال و حوصله ، امروز تب شدیدی داشت ، الان هم که الانه بازم تب داره  

این دفعه تقصیر خودشه که شیشه ماشین رو داده بود پایین

توی تب داره میسوزه ، ولی چون قول داده آخر قصه ی غصه هام باشه تا الان پیشمه 

من میرم تبشو بیارم پایین           

شازده کوچولوی سردرگم

درگیریهای ذهن پوچ ، کلاف سر درگم رویاهایم را گسست 

شاید باید شکسته میشد در قلبم عشق تو ، تا در افق رویاهایم با تو رو در رو شوم   

زود باورم شد که تو هستی و چه دیر رسیدم به باورهای نجس روحت     

افکار پلیدی که میخورد روح و روانم را ، برای ذهن ناخودآگاه زندگیم متاسفم   

دیری نپایید که عشق تبدیل به وحشت از افکارم گردید ، عشقی که باید هر شب در جوی آب شستشو دهم    

در رویاهایم دیر به واقعیت رسیدم ، واقعیتی تلخ تر از مرگ 

آدمهای زشتی که هر روز در رویاهایم قدم میزنند و به افکارم میخندند 

دیر باورم شد ، دیر 

که تنهایم   

شازده کوچولو هم مثل من بیحال و حوصله بود امروز  

زیاد صحبت نکرد فقط در خودش بود ، شاید هم مثل من در افکارش گم بود  

نمیدونم ، امروز هم زیاد بهش گیر ندادم        

شازده کوچولو و نقاشی

سلام دنیای کوچولوی من  

چرا فرار میکنی از آدما ، چرا اونا رو دوست نداری ، چرا گوشه گیری توی جمع  

به روزهایی فکر کن که قراره بیاد ، الان وقت خواب نیست ، بلند شو تو باید جواب بدی   

جواب همه چراهای زندگیمو ، میدونم  آدمها تقصیر دارن خیلی  

یه بار آدمی رو دیدم که داشت دیوارای دنیاش سیاه رنگ میکرد ، اونم دوست نداشت دنیاشو کسی ببینه 

خیلی سرده ، میدونم کسی نیست که گرمت کنه ، باید تحمل کرد باید بیخیال بود نباید به روی خودت بیاری که سردته  

اون شبی که در آغوش گرفتمت رو هیچ وقت فراموش نمیکنم ، احساس آرامش رو توی چشمات خوندم  

باشه ، یه بار دیگه گرمت میکنم ، چون دوستت دارم و بهت وابسته هستم  

فقط به روی خودت نیار  

بازم شازده کوچولو یکی دیگه از اون نقاشیهاشو برام کشید 

آخه نقاشی رو بهش یاد دادم ، دستش داره راه میوفته    

خیلی قشنگ بود ، پائیز رو کشیده بود 

ولی یه اشکالی داشت نقاشیش ، اره تقصیر من بود 

تقصیر من بود  که بهش یاد نداده بودم

بهش نگفته بودم برگهای پائیزی زرد هستش نه سبز

شازده کوچولو و ......

میخوام از این شهر برم ، دلم هوای اون دور دورا رو کرده  

جایی که بوی خاک میده ، که آدمهاش به زمین فکر میکنن   

بازم امروز آدمهای تکراری ، روزهای تکراری ، حرفهای تکراری .......      

 زندگی شیرینه ، آدمها نازنین و دوست داشتنی ، روزها پر از اتفاقات قشنگ   

دنبال کمی غصه و غم هستم ، مردم از خوشی و سرخوشی     

تار و پودم از عشقی در حال پوسیدن است که در آغوشم نیست  

عشقی که چون سراطان در حال پیشروی در قلب و وجودمه ، مثل ایدز       

دارم توی دلم داد میزنم ، کسی میشنوه ؟؟؟؟ 

بیچاره شازده کوچولو ، امروز سرش کله رفت 

فکر ممیکرد همه دوستش دارن و برای خودش میخوانش  

ولی حیف که دروغ بود 

شازده کوچولو و آدمهای کاغدی

وقتی صداهای نامفهوم و گنگ نفسهای بی رمق زندگی در گوشم زمزمه میکند 

راه رسیدن را فراوش میکنم برای رسیدن به عشقی پاک در منجلاب روزگار  

دیگر فراموش میکنم نگاههای هرز مردم روزگار را ، چون عشق پاک در نگاه کودکی است .....    

چشمه زلال معرفت خشکیده ، نفسهای سرد حکایت از قلبی مالامال کینه و نفرت داری  

چه زود فراموش میکنیم دقایقی که در کنار یکدیگر بودیم ، شاید رویایی بیش نبود  

فریب قلب هوس باز را میخوریم ، شاید تقصیر آدمها باشد ، آدمهایی که هر روز سرشار از دروغ و تزویرند    

آدمهایی کاغذی که نقش انسایت را در زندگی ما ایفا میکنند   

میخواهم کاغذهای زتدگیم رو بسوزانم ، تو کمکم کن 

کمکم کن تو    

شازده کوچولو عاشق نقاشیه ، هر روز یه عالمه نقاشی میکنه   

امروز دفتر نقاشیش رو ورق میزدم ، پر از نقاشی بود 

دفترش پر از آدمهای کاغذی بود ، آخه فقط آدمها توی نقاشی بی نقاب هستن

خوش بحال شازده کوچولو که این رو نمیدونه و غصه نمیخوره