زمستون

شیشه های شکسته ، بی تفاوت از سرما

پنجرههای بسته ، دهن کجی میکنن به رهگذرها

گنجشکها جیک جیک کنان ، به دنبال سرپناه ، شایدم غذا

لذت دیدن از پشت پنجره ، میخوام پنجرهها رو باز کنم ، ولی سرمای آدما  نمیزاره 

 آدمهایی که بی تفاوت له میکنن برفهای آسمونی رو ، شاید قسمتشون همین باشه 

شاید غرور آدمها باشه که خورد میشه ، مثل صدای برف زیر پاها  

جون میگره زمستون  

میاد که بگه فراموش داره میشه زمستون سرد آدما 

کنار شومینه گرم و راحت ، روی صندلی ، عقب ، جلو ، عقب ، جلو ، ................

راحت میشه باز وجدانمون ، وقتی که دون میریزم برای گنجشکهای پشت پنجره

دوباره نگاه میکنم به پنجره و غرق در بازیهای افکار طرد شدم

سکوت میکنم ، شاید زمان به احترام من ، باز هم سکوت کنه 

صدای شازده کوچولو رو میشنوم ، توی سرماست

باید برم نجاتش بدم ، قبل از اینکه زیر پاها له بشه ، مثل برفا